„Dzieci, jest już ostatnia godzina, i tak, jak słyszeliście, Antychryst nadchodzi, bo oto teraz właśnie pojawiło się wielu antychrystów; stąd poznajemy, że już jest ostatnia godzina” (1J, 2, 18)
Nieco tajemnicze słowa św. Jana zawsze powodowały pewne spekulacje. Nie jeden raz lud boży oczekiwał z trwogą przyjścia owego Antychrysta mającego zwiastować koniec świata. Tym mianem określano też konkretnych ludzi zaprzedanych diabłu w zła czynieniu. Ostatnia godzina – brzmi apokaliptycznie, ale tak naprawdę, każda nasza godzina może się okazać dla nas ostatnią, stąd wielokrotnie powtarzające się w Piśmie świętym zachęty do czujności i czuwania. Zamiast z wypiekami na twarzy czytać różne bzdury na temat końca świata, może lepiej zastanowić się nad naszym, osobistym „końcem świata”, nad naszą ostatnią godziną, o której na pewno wiemy, że przyjdzie. Decyzję kiedy pojawi się Antychryst i w jakich okolicznościach, zostawmy Bogu. My zastanówmy się raczej czy on Antychryst nie zbliża się do nas.
Antychryst – fałszywy bóg próbuje ciągle zamieszkać w pobliżu nas. To jest jego racja bytu. Nie musi bezpośrednio objąć nas w swoje władanie, wystarczy, że to my zapatrzymy się na niego, że uwiedzie nas swoim zwodniczym pięknem i fałszywą nauką.
Ktoś będący daleko od wiary w Boga Jedynego, słusznie zauważył, że bóg rodzi się na wiele tygodni przed Bożym Narodzeniem, ten bóg ma na imię konsumpcja. Nie będąc teologiem mogę popuścić wodze fantazji.
Konsumpcja zachłanna, przerażająca w swej intensywności i niemająca nic wspólnego z zaspakajaniem oczywistych potrzeb człowieka, jawi się jako straszliwe monstrum, jako Antychryst właśnie. Upojenie konsumpcją przez jednych, prowadzi niemal automatycznie do krzywdy drugich, do podziału wśród braci, do diabelstwa. Łatwo to oczywiście zrzucić na bogaczy, chciwych bankowców i im podobnych, trudniej zauważyć, że być może ja sam na miarę swojego dostatku, postępuję tak samo.