Boże cuda

„Wiele też innych jeszcze cudów uczynił Jezus wobec uczniów swoich, które nie są w tej księdze spisane” (J 20, 30)

 Cudów nie ma! Słyszymy nierzadko takie twierdzenie wypowiadane z pewnością siebie i ukrytym lekceważeniem dla tych, którzy sądzą inaczej. Jest w tym także przekonanie, że Bóg od czasu wniebowstąpienia swego Syna, utracił moc czynienia cudów.

Człowiek jednak w głębi swego jestestwa pragnie cudowności, pragnie cudu, który nie jest przecież niczym innym jak ostro zarysowaną obecnością Boga w naszym i naszych bliźnich życiu.

Łatwiej jednak nam powiedzieć „przypadek” czy „dziwny zbieg okoliczności” niż nazwać rzecz po imieniu. Tak jak byśmy się wstydzili słowa cud. A może chodzi o to, że doświadczony cud zobowiązuje, nie można obojętnie wobec niego przejść, trzeba choćby powiedzieć „dziękuję”, a to okazuje się już nieraz za dużo. Przykład dziesięciu trędowatych z których tylko jeden podziękował Jezusowi za cud uzdrowienia, jest aż nazbyt pouczający.

Łatwiej nam uwierzyć w karciane, astrologiczne czy ufologiczne bzdury,  niż przyjąć fakt  nadzwyczajnej obecności Boga. W naszym życiu dzieją się dziesiątki a może i setki cudów. My jednak jak prymitywny odbiornik radiowy nie wychwytujemy fal, na których są one niesione. Nie wzmacniamy naszej religijnej wrażliwości i nic nie widzimy, nie słyszymy. Owszem, gdyby cudownemu zdarzeniu towarzyszyła telewizyjna kamera i tłum dziennikarzy, a wtedy to co innego, wtedy to byłby cud. Ale tak po cichu, zwyczajnie to może być tylko przypadek, ot udało się, miałem szczęście.

Wiara w cuda gwałtownie się ożywia, gdy przychodzi poważny kryzys lub potrzeba. Płyną wówczas natarczywe prośby do Wszechmocnego o cudowną interwencję, popierane nieraz  obietnicą swoistej nagrody dla Cudotwórcy. Ty Panie Boże załatwisz mi to, ja zrobię dla Ciebie tamto.

Cudów nie ma, dawniej bywały cuda. A może jest tak jak pisze ksiądz W. Sedlak w przedziwnie pięknej książce „Technologia Ewangelii” – „Cuda dzieją się każdego dnia, ale Pan Bóg nie bierze ludzkiego barana za ucho i nie szepce mu: Uwaga, bo teraz będzie się cud robił. Mocy Bożej nie zabrakło do cudu. Zgubiła się uwaga człowieka (…) Życie jest pełne dziwów Bożych. Trzeba tylko umieć patrzeć”